سینمای ما- علیرضا خوانساری:  حدود سه هفته‌ پيش «جدایی نادر از سیمین» در سینماهای فرانسه به اکرانِ عمومی درآمده و توانسته جزو پرمخاطب‌ترین فیلم‌های هفته و پرفروش - تماشاگر‌ترین فیلم ایرانیِ نمایش داده شده در این کشور - در طولِ تاریخ - باشد. در فرانسه هم همانند ایران، بحث‌ها و گپ و گفت‌ها و بعضا جدل‌های بسیار و پر حرارتی پیرامونِ فیلم‌های روی پرده در فضای مجازی پرپاست. سایتِ «الوسینه»، به عنوانِ اصلی‌ترین مرجعِ سینماییِ فرانسوی زبان‌ها در فضاي مجازي دربردارندهٔ بیشترین حجم از این بحث‌ها و نظرات است. شاید دانستنِ نظراتِ برخی از این مخاطبان - که عموما در طیفِ خوره‌های فیلم جای می‌گیرند -، که نظرشان را از طریقِ «ستاره» و یادداشتک و كامنت در این سایت ابراز کرده‌اند، برای مخاطبانِ ایرانی و كاربران فارسي‌زبان سايت‌هاي سينمايي جذاب و کنجکاوی برانگیز باشد.... آنهم دربارهٔ پر سر و صدا‌ترین و بحث برانگیز‌ترین فیلم این سال‌های سینمای ایران. این‌که آن‌ها دربارهٔ سینمای ایران، فیلمسازِ ایرانی، و سرآخر فیلمِ ایرانی چطور فکر می‌کنند. «جدایی...» جدای از دریافتِ امتیاز کم سابقه ۷. ۴ از سوی منتقدانِ فرانسوی، نمرهٔ ممتازِ ۱. ۴ (از ۵) را نیز از سوی کاربرانِ این سایتِ معتبر دریافت کرده است. طبیعتا به دلیلِ فزونیِ آرا و نظراتِ مثبت (بیش از ۹۰ درصدِ آرا)، در این مجالِ اندک نیز باید سهمِ بیشتری به آن‌ها تعلق گیرد تا عدالت برقرار شود. اما خب، برای ایجاد یک توازن و همچنین گریز از یکنواختی و ایجاد جذابیت و تعادل، تا جای ممکن سعی بر آن شد که از اظهار نظرهای منفی نیز بهره گرفته شود.  لازم به ذکر است که کامنتهای جذابِ بسیاری صرفا یا بدلیلِ طولانی بودن و یا محدودیتِ انتخاب در بین آن حجمِ انبوه، از قلم افتاده‌اند. همچنین، از آنجا که این یادداشتک‌ها صرفا جنبهٔ یک کامنتِ معمولی را دارند و دور از آدابِ معمولِ یک نقد یا ریویو هستند و تعهدِ خاصی به خواننده‌شان ندارند، فاقد ویراستاریِ کامل و نهایتا دارای ضعف و خطاهای بیش و کمی در نگارش و نهایتا رساندنِ مفهوم هستند. که این نقصان‌ها، در برگردانِ فارسی نیز وجود خواهد داشت و گریزناپذیر است. و سرآخر آنکه، برگردانِ فارسیِ این کامنتها صرفا می‌تواند جنبهٔ یکنوع «آشنایی» و «رفع کنجکاوی» را داشته باشد، و قصد و توانِِ نتیجه گیری و رد یا تاییدِ چیزی در این مجالِ اندک و دستچین شده، وجود ندارد . كاربران سايت "سينماي ما" مي‌توانند با قياس كامنت‌هاي بسيارشان درباره اصغر فرهادي و اين فيلم با كامنت‌نويس‌هاي فرانسه به تصويري از وضعيت فيلم‌ديدن و درك فيلم‌هاي ايراني توسط مخاطب عام (و نه منتقدان) غربي برسند؛ اين مهم‌ترين نكته‌اي‌ست كه ما را به ترجمه و انتشار اين نظرات ترغيب كرد. ................................................................................................................. اين هم چند كامنت از كاربران سايت الوسينه فرانسه درباره «جدايي نادر از سيمين» امتیاز به فیلم: ۵ یک فیلم ایرانی... پیش خودم گفتم نقد‌ها عالی است بخاطر اینکه این یک فیلم ایرانی ست. بعدا اما گفتم نقد‌ها عالی ست بخاطر اینکه این یک فیلمِ فوق العاده است! یک درسِ فلسفه در مفهومِ مستند است. زنجیرهٔ دلایل برای شکل گیریِ یک قتل، به شیوهٔ تریلر. پیش خودمان فکر می‌کنیم که طرفِ این یا دیگری را می‌گیریم، اما در آخر نه؛ روح انسانی پیچیده‌تر از اینهاست. خب، بله، می‌توانیم بگوییم باید ایرانی بود تا بتوان به این درجه از تفکر رسید، اما افسوس که این (تفکر) در سینمای غرب فراموش شده است. باید داردن‌ها، ترنس مالیک و وودی آلن بذر این کار را از آن‌ها بگیرند و به ما بازگردانند. به غیر از این، مردسالار خواهم بود اگر بگویم این که دو تا مرد بازیچهٔ دستِ دو زن قرار می‌گیرند، تا حدودی مشکوک و شاید هم یک پیغام باشد؟ امتیاز به فیلم: ۱ فکر می‌کنم حدود یکساعت گذشت تا وارد داستان شدم! هیچ سعی نشده بود تا بتوانیم به شخصیتهای فیلم و یا اتفاقاتی که برای آن‌ها می‌افتد، با وجود بازیِ بی‌چون و چرای بازیگرانشان، نزدیک و جذب شویم. در کل احساس می‌شود که جلوی یک مستندِ خوب کارگردانی شده نشستیم، تا جلوی یک فیلم! نبودِ موسیقی هم این احساس را تقویت می‌کند. این فیلم مطمئنا مورد علاقهٔ همه نیست، به این دلیل که انتقادهای زیادی را می‌تواند در بر داشته باشد. امتیاز به فیلم: ۴ یک فیلم متحول کننده. گاهی احساس می‌کنیم داخل دوربین هستیم. این فیلم آنقدر وارد هزارتویِ احساس می‌شود که در نتیجه گیری از این قطعهٔ زندگی ناتوان می‌شویم. باید حتما آن را دید؛ در صورتیکه بتوانی یک سالن که آن را نمایش می‌دهد پیدا کنی (معلوم نیست موفق شود متأسفانه)! امتیاز به فیلم: ۰/۵ فیلمِ بیخود - صفر. پر از اغراق. طولانی و کسل کننده. بخصوص چیزی که غیرقابل تحمل است، این دروغگویی‌هایی ست که توی فیلم است. حتی خودِ کارگردان هم دروغ می‌گوید. او در نشان دادنِ مهم‌ترین صحنهٔ فیلم، که تصادفِ ماشینِ زنِ حامله است دروغ می‌گوید. همانطور که نفس می‌کشد، پشتِ سر هم دروغ می‌گوید! و این پیرمردی که آلزایمر دارد، در ۳/۴ فیلم نمی‌دانم که بحثش چیست! حالتِ کسالت آور یا گریه آوری دارد (گَندمان است!). نروید ببینید. این فیلم پر از دروغ است. حتی پایانِ فیلم یک فریبِ واقعی ست. نقدهای تحسین برانگیز بر این فیلم هم پر از دروغ و فریب دهنده است. امتیاز به فیلم: ۵ سینما به ندرت تا این حد توانایی و ابهت داشته. این بهترین درام در طی سال‌های گذشته بود. چطور می‌شود یک داستان را تا حد انفجار پیش برد، یا چطور یک نبوغ در کوچک‌ترین جزئیات و حتی در یک نمونهٔ ساده متولد می‌شود؛ بدونِ هیچ کوتاهی و تکبری. بهترین فیلمِ سالِ ۲۰۱۱ و یک کشفِ واقعی. و باز هم سینمای ایران، زندگی را در ایران زیبا جلوه می‌دهند. امتیاز به فیلم: ۵ این فیلم ما را طی دو ساعت در جای خود می‌چسباند. از یک درامِ خانوادگی و اجتماعیِ ایرانِ امروز، به ما پیچیدگی و محدودیت و ابهام را نشان می‌دهد. هیچوقت ما را بی‌تفاوت نمی‌گذارد و ریتمی که دارد به ما یک لحظه هم اجازهٔ استراحت نمی‌دهد. رنگ آمیزیِ اجتماعی، آنالیز روان‌شناسی، هیجانِ ماجرا.... همهٔ آن به واسطهٔ بازی‌های متقاعدکنندهٔ بازیگرانِ فیلم، خفقان آور است. امتیاز به فیلم: ۰/۵ یک فیلم سردرگم، که آخرش هم نمی‌فهمیم چه می‌شود! غیرممکن است که بشود یک راه حل برای این فیلم پیدا کرد! امتیاز به فیلم: ۵ فیلمی ست از سینمایی بزرگ. دستی روی دستِ سینمای ایران نیست. هنرپیشه‌ها خوب، بازی‌ها جالب، و یک داستانِ خوب... اگر ایران موفق می‌شود فیلمِ خوب بیرون بدهد، برای آن است که فرهنگ در این کشور وجود دارد. امتیاز به فیلم: ۲ از بس این فیلم سعی در زرنگ بازی دارد، در پایان از هوش و ذکاوت خالی می‌شود. ساختار و داستان خوب است و هنرپیشه‌ها عالی‌اند. ضرورتِ دروغ گفتن برای آنکه یک ظاهر محترمانه در یک جامعهٔ مذهبی داشته باشیم، ماهرانه نشان داده شده، اما در مجموع اغلب عذاب آور - تحمیلی - است، تا اینکه سناریو آن را واقعا لازم ببیند. مضمون و پیام فیلم به خوبی بیان نمی‌شد و آدم بصورتِ مأیوس کننده‌ای بیرون می‌آید. امتیاز به فیلم: ۵. ۴ یک هیجانِ فوق العاده. فیلمی ست که آدم را سرجای خود ‌میخکوب می‌کند؛ از احساساتِ متضادِ دو طبقهٔ اجتماعیِ متفاوت که در دو سوی باور (مذهبی) گرد آمده‌اند و در آن خانواده نقش بزرگی دارد. تا پایان از تصمیم و قصد این زوجِ جدا شده مطلع نمی‌شویم. من به صندلیِ خودم چسبیده بودم، از بس که آداب و رسوم خوب در این فیلم بیان می‌شود. امتیاز به فیلم: ۵. ۴ یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌های ایرانیِ تاریخ سینماست. مطالعهٔ آداب و رفتار به گونهٔ استادانه و زیر لوای یک تحقیقِ پلیسی. این داستانِ جذب کننده از یک سناریوی غنی و اجرای فوق العاده بهره می‌گیرد. بسیار استادانه! امتیاز به فیلم: ۵ یک شیرجه در جامعهِ معاصرِ ایرانی منشأ و موتور درگیری‌هایی می شود که به این فیلم حیات می‌بخشد. با اضافه کردنِ یک مردسالاری و احساساتِ انسانی و مذهبی، این داستان، ما را تا آخر شیفته و مجذوب و در هر لحظه از فیلم که پیش می‌رویم، غافلگیر می‌کند. یک کشفِ متحیر کننده است. امتیاز به فیلم: ۵ مرسی از اصغر فرهادی که به ما امکانِ تحسینِ چنین فیلم عالی‌ای را داد. این دردناک‌ترین درامی بود که تا به حال امکانِ دیدنش را داشته‌ام. در سناریو همه چیز تحتِ کنترل است؛ حتی یک صحنه پردازیِ جزئی، که به ندرت نمونه‌اش موجود است. انتخابِ هنرپیشه‌ها عالی بود و وزنِ بیشتری به داستانی که آدم را بی‌تفاوت نمی‌گذارد می‌دهد. یک شاهکار واقعی، که لیاقتِ اینکه چندین جایزه در فستیوالِ برلین کسب کند را دارد. امتیاز به فیلم: ۴ من این فیلم را در پیش نمایش دیدم. خیلی مستندِ زیبایی ست از زندگی روزمرهٔ ایرانی‌ها در طبقهٔ متوسطشان، که درگیر مشکلاتِ وخیمِ خانوادگی‌اند. اما درگیری‌هایشان با کارگرانی که می‌آیند پیششان کار کنند، به نظر مسخره می‌آید! یک ذره طولانی، ولی جذاب! امتیاز به فیلم: ۵ دو طبقه که همه چیز آن‌ها را در مقابلِ هم قرار می‌دهد؛ در کشوری که آنچنان که تا به حال به کرات نشان داده شده، هم از لحاظ فرهنگی و هم بابتِ تضاد‌هایش  نیست. یک فیلم - که باید تریلر باشد - که به ما خیلی قوی نشان می‌دهد که در غرب خیلی چیزی کمی در مورد  ایران  می‌دانیم. فوق العاده کارگردانی و بازیگری شده. یک فیلم عالی، بی‌برو برگرد. امتیاز به فیلم: ۵. ۳ خیلی باورپذیر. صحنه‌پردازی پرراز ولی بی‌نقص و دردناک. از لحاظ فرهنگی خیلی جالب بود، ولی در واقع نه آنقدر که راجبش تبلیغ می‌کنند

منبع : سینمای ما

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: